Dieren van het Khakassia-reservaat - alle dieren die zich op zijn grondgebied bevinden - leven in natuurlijke omstandigheden. Deze voorwaarden ontwikkelden zich over een lange periode. Drie- of vierhonderd jaar is historisch gezien een zeer korte periode. Natuurlijk was het ecologische systeem constant in beweging. Meer precies, het veranderde afhankelijk van externe omstandigheden. Opgemerkt moet worden dat moderne voorspellingsmethoden het mogelijk maken om veel te begrijpen en uit te leggen.
Natuurlijk bevinden de dieren van het reservaat zich in een gunstiger milieu. Om het vee van hoefdieren te behouden, wordt er dus gericht op wolven geschoten. Deze "grijze roofdieren", zoals ze in het dagelijks leven en in kindersprookjes worden genoemd, zijn een natuurlijk onderdeel van de omgeving. In de natuur vervult de wolf bepaalde functies die bij iedereen bekend zijn. Tegelijkertijd zijn ze onder bepaalde voorwaarden in staat het bestaande evenwicht te verstoren. Ijzige en sneeuwrijke winters maken het moeilijk voor geiten, reeën, elanden en andere hoefdieren om toegang te krijgen tot voedsel. Als gevolg hiervan verzwakken ze en worden ze een gemakkelijke prooi voor wolven.
De mens verstoort de natuurlijke levensloop en de dieren van het reservaat krijgen steun. Deze steun komt niet alleen tot uiting in het fotograferen van roofdieren. Daarnaast regelen de jagers speciale voerbakken voor elanden en andere hoefhoorndieren. En zo stroomt van jaar tot jaar, van generatie op generatie, het leven in reserves en reserves. Een bepaalde categorie dieren - eekhoorns, eekhoorns, beren - voedt zich met pijnboompitten. Een beer eet over het algemeen alles - zowel plantaardig voedsel als dieren. Maar bijvoorbeeld eekhoorns hebben het moeilijk in die seizoenen dat er geen pijnboompitten worden geoogst. En dan, op zoek naar voedsel, kunnen ze het reservaat verlaten.
De dieren van het reservaat, zelfs de meest onopvallende, hebben een bepaalde waarde voor de natuur als geheel. Stel je voor dat de aardeekhoorn van de lijst met dieren verdwijnt. Het dier is helemaal niet groot, dat naast een mens leeft. Om precies te zijn, iemand die iemand van heel dichtbij naar zich toe kan laten komen. Oude taiga-mensen zeggen dat hij thuis in een kooi kan worden gehouden en hij zal regelmatig pijnboompitten pellen voor de eigenaar. Een dergelijk geval werd mij verteld door een veteraan van de aanleg van de snelweg Abakan-Taishet. Het was lang geleden. Nu kennen de kinderen de bewoners van de taiga niet bij naam. Soms verwarren ze een aardeekhoorn met een das. Nou, daar gaat het niet om.
