Voor een eenvoudige toerist ziet het kleine eiland Oak Island er niet ongewoon uit. Een standaard plek met gewone landvormen, zand, rotsen en bomen. Maar schijn bedriegt vaak. De geschiedenis van Oak Island is gevuld met mystieke gebeurtenissen, tragedies en mysteries. Een van de grootste mysteries van deze plek is de geldput.
Kinderen van de 18e tot de 19e eeuw speelden vaak spelletjes met piratenthema. Ze hadden geen boeken nodig. Ze lieten zich inspireren door de verschillende verhalen van de oude mensen die de piraten vingen.
In de buurt van Nova Scotia was er een eiland dat vroeger Oak heette. Het is vernoemd naar een grote boom. Het eiland was niet erg groot. Daniel McGinnis zorgde voor deze plek voor zijn spellen. Hij zeilde hier vaak met zijn vrienden.
De reeks gebeurtenissen, die zelfs in het huidige stadium als mysterieus wordt beschouwd, begon bij de belangrijkste eik. Op de takken van een boom vonden de jongens een wijzer die naar de grond wees. De jongens dachten dat ze een schat hadden gevonden en begonnen te graven. Als resultaat vonden ze een put die diep onder de grond ging. De jongens, die een beetje naar beneden gingen, rustten op een houten oppervlak.
Daniël en zijn vrienden zochten hulp bij volwassenen. Maar ze werden geweigerd, omdat het eiland had een nogal slechte reputatie. Toen besloten de jongens zelf om de geheimen van deze plek te achterhalen. Ze beklommen bijna het hele eiland, maar vonden niets anders, behalve een munt en een steen waaraan de boten waren vastgebonden.
Schatten zoeken
Daniël gaf het idee om schatten op het eiland te vinden niet op. Het duurde 10 jaar en hij keerde terug met assistenten. Het uitgraven van de put begon. Schatzoekers stuitten voortdurend op houtskool, kokoswashandjes, lagen klei en houten schotten. Ze realiseerden zich dat ze met de schoppen nooit bij de schat zouden komen. Toen ze hun nederlaag toegaven, pakten ze hun spullen en vertrokken.
De tweede expeditie slaagde erin om bij de steen te komen en talloze muren van hars en hout te breken. Er stond iets op de steen geschreven. Het was pas in 1860 mogelijk om de inscriptie te ontcijferen. "40 voet lager, 2 miljoen pond begraven."
De schatzoekers gingen door met graven. Maar ze wachtten op de volgende schotten en aarde. Toen ze uitgeput waren, besloten mensen te rusten. Bovendien is de nacht al aangebroken. En met de komst van de zon waren ze teleurgesteld - de put was tot 60 voet gevuld met water. Er was niets om de vloeistof weg te pompen. Nadat ze geprobeerd hadden het water op te scheppen met emmers, kwamen de schatzoekers erachter dat ze niet zonder uitrusting konden.
Ze huurden een man in met een mechanische pomp. Toen ze op het eiland aankwamen, begonnen ze water weg te pompen. Maar de pomp was kapot. Toen kwam er een nieuw idee: een gat boren naast de put waarin de schat ligt. Het idee was dat als mensen eenmaal op 110 voet kwamen, ze alleen maar door de put hoefden te gaan en de schat op te halen. Maar het water overstroomde ook een nieuw gat. Mensen vertrokken met niets.
Talrijke expedities
Bij latere opgravingen is gebleken dat het water in de put zout is. Die. dit is niet weer een val. De opgraving heeft net de zee overstroomd. Maar door de hebzucht van mensen en constante ruzies stopte het zoeken naar schatten vroeg of laat.
Bij daaropvolgende opgravingen werden naast de geldput gaten en tunnels geboord. Maar ook de zee overstroomde deze gaten. De strijd tegen het water was vruchteloos.
De eerste dode viel in 1861. De ketel explodeerde tijdens het wegpompen van water en doodde de operator.
Tijdens de opgravingen werden ondergrondse gangen en kanalen gevonden, die het water moesten afvoeren. Maar ze werden beschadigd door schatzoekers die eerder waren gearriveerd. Dit alles leidde tot de volledige overstroming van het stelsel van gangen en kanalen. Zelfs moderne technologie kon het niet helpen bij het vinden van de schat.
Gekoesterde schat
Voor het eerst werd de kist, waarin de schat zou zitten, gezien tijdens de volgende expeditie in 1971. De schatzoekers boorden een gat van 50 voet naast de put, maakten een locatie klaar en lieten een videocamera in de met water gevulde schacht zakken.
Volgens de onderzoekers eindigde de schacht in een holte die in de rots was uitgehouwen. Deze grot bevatte een kist, een menselijke hand en een schedel. Daarna werden verschillende pogingen ondernomen om de schat te verzamelen. Maar ze waren allemaal niet succesvol. Bij de minste beweging was alles verborgen onder de zwarte modder. Het vinden van de kist in zo'n omgeving was onmogelijk.
Het mysterie blijft nog steeds onopgelost. Opgravingen zijn aan de gang in de huidige fase. Alle gevonden schatzoekers waren een Spaanse gouden munt en een paar schakels van een gouden ketting.
Conclusie
Er is veel onderzoek gedaan. Het bleek dat de mensen die de schat verstopten goed thuis waren in mijnbouw en waterbouwkunde. Bovendien moesten de werkzaamheden om de schat te verbergen in meerdere ploegen over meerdere maanden worden uitgevoerd. Tegelijkertijd zouden er ongeveer duizend mensen op het eiland zijn.
Volgens moderne onderzoekers, totdat blijkt wie het eiland in een fort heeft veranderd om de enige kist op te slaan, zal het niet mogelijk zijn om er te komen.
En het is mogelijk dat de schat er al lang uit is gehaald. Opgravingen worden uitgevoerd door toeristen die geloven dat ze schatten kunnen vinden en rijk kunnen worden.
