Parijs is een magische stad. Veel mensen dromen ervan om deze romantische, prachtige plek te bezoeken. De belangrijkste attractie van de hoofdstad van Frankrijk is de Eiffeltoren. Ze werd het symbool van Parijs. De Parijzenaars behandelden de bezienswaardigheden echter niet altijd met ontzag en vreugde.
De toren was oorspronkelijk niet de Eiffeltoren. De auteur noemde de structuur een "toren van driehonderd meter". Het was de bedoeling dat de structuur tijdelijk zou zijn. Het monument werd opgericht als aanvulling op de Wereldtentoonstelling.
Geschiedenis van uiterlijk
De autoriteiten van Parijs hebben een wedstrijd aangekondigd. Het was noodzakelijk om een structuur te ontwerpen die als de trots van het land kon worden beschouwd. Het ontwerp moet inkomsten genereren. Een andere belangrijke voorwaarde van de prijsvraag was dat er een constructie moest worden ontworpen die gemakkelijk kan worden ontmanteld wanneer de noodzaak ervoor wegvalt.
De wedstrijd werd gewonnen door Gustave Eiffel. Het project van een "driehonderd meter" ijzeren toren werd goedgekeurd. Het kostte meer dan 7 miljoen frank om de structuur te bouwen. De regering heeft echter slechts anderhalf miljoen toegewezen. De rest van het geld werd door de ingenieur zelf betaald, op voorwaarde dat de toren 25 jaar aan hem verhuurd zou worden.
De arbeiders begonnen in 1887 met de bouw. Het duurde 2 jaar, 2 maanden en 5 dagen om het symbool te maken. Op de bouwplaats werkten 300 mensen. Inwoners van Parijs noemden het nieuwe gebouw meteen "The Iron Lady".
Dankzij goede tekeningen, waarop absoluut alle afmetingen en de kleinste details zijn aangebracht, is de toren in de kortst mogelijke tijd gebouwd. Dit project wordt in het huidige stadium als ideaal beschouwd. Ondanks zijn formaat oogt het ontwerp gracieus en gewichtloos. De hoogte is gelijk aan een gebouw met 80 verdiepingen en de constructie weegt 10 duizend ton.
Tijdens de bouw heeft de Eiffel zijn toevlucht genomen tot voldoende originele trucs. Daarom noemden bijna alle journalisten hem voor gek. Zo bedacht hij een kleine kraan die op rails omhoog bewoog. Dit maakte het mogelijk om het proces van het tillen van zware constructies te vereenvoudigen. En het sterftecijfer op de bouwplaats daalde tot bijna nul.
De eerste beklimming vond plaats op 31 maart 1889. Vervolgens werd de toren vernoemd naar de ingenieur.
Coole relatie
In het huidige stadium is de Eiffeltoren een symbool van Parijs. De Fransen namen het ontwerp echter niet altijd even goed op. Veel bewoners hadden kritiek op zowel de ingenieur als de site zelf. De Franse elite schreef zelfs brieven aan de regering om van dit 'onhandige skelet' af te komen.
De inwoners van Parijs waren zelfs verontwaardigd over de schaduw van de toren. Ook was het vervelend dat het gebouw bijna overal zichtbaar was. Guy de Maupassant dineerde bijvoorbeeld in een restaurant, waarvan het onmogelijk was om de structuur te zien vanuit de ramen.
Toeristen hadden de tegenovergestelde mening over de Eiffeltoren. Ze vonden haar meteen leuk. Alleen al in de eerste zes maanden werd de structuur bezocht door meer dan 2 miljoen mensen. De toren verdiende meteen alle bouwkosten terug.
Als het niet zozeer een doorslaand succes was, had de Eiffeltoren in 1909 kunnen worden ontmanteld. Maar ze bleef, omdat ze in 25 jaar veel geld naar haar schepper had gebracht.
Na verloop van tijd werden de tegenstanders van de toren zijn "bondgenoten". De populariteit van het ontwerp nam aanzienlijk toe na het concert van Charles Gounod op de toren. Het idee van zo'n "reclamecampagne" was van Eiffel, die later zijn persoonlijke kantoor op de bovenste verdieping inrichtte. Door deze daad "doodde" hij uiteindelijk alle kwaadwillenden.
Na afloop van de huurovereenkomst met de monteur is de toren actief gebruikt. Het werd gebruikt voor communicatie. Het huisvestte een radiostation. Vanaf 1935 begonnen de autoriteiten de toren te gebruiken voor het uitzenden van televisieprogramma's.
Recente geschiedenis
In het huidige stadium is de Eiffeltoren niet alleen de belangrijkste attractie van de stad, maar ook het symbool ervan. Veel toeristen spreken met bewondering over het gebouw. Zelfs na meer dan honderd jaar is de toren een van de hoogste bouwwerken in Parijs. Maar tegelijkertijd oefent de structuur dezelfde druk uit op het aardoppervlak als een persoon die op een stoel zit.
