Als echte Française heeft de Seine een ingewikkelde bocht van een kronkelend kanaal, waarvan de ongehaaste stroom van water naar het Engelse Kanaal stroomt, langs de ooit gecreëerde architecturale creaties van de mens, die nog steeds verbazen met hun pracht.
Er zijn verschillende versies van de oorsprong van de naam van de rivier de Seine. Volgens de meest populaire wordt het echter geassocieerd met het Latijnse woord "sekuana", wat "heilig water" betekent. Vermoedelijk is dit hoe de eerste kolonisten de handelswaterweg noemden, waarvan het water afkomstig is uit de landen van Bourgondië, namelijk in het zuidelijke deel van het plateau van Langres, en het verschijnen van de eerste stammen aan de oevers dateert uit de 3e eeuw v. Chr.
Met een lengte van 776 km doorkruist de Seine de steden Le Havre, Parijs, Poissy, Rouen, waar de grootste rivierhavens zich bevinden, en eindigt haar reis in verbinding met de wateren van het Engelse Kanaal. De rivier heeft rechts zijrivieren - Oise, Marne, Aub en verschillende links - Yonne, Er. Maar de belangrijkste voedselbron voor de Seine is regenval, die zorgt voor een regelmatige aanvulling van de watervoorraden.
Het is interessant dat de Seine, voor het gemak van het organiseren van navigatie langs de rivier, in verschillende delen was verdeeld. Het gedeelte van de rivier van de bron tot de samenvloeiing met de linker zijrivier van de Yonne wordt namelijk gewoonlijk de Kleine Seine genoemd. Het volgende deel naar Parijs is de Boven-Seine, en dan is er een deel met de voor zichzelf sprekende naam van de Parijse Seine, die wordt vervangen door de Beneden-Seine, een deel van Parijs en tot aan Rouen. Van Rouen naar het Kanaal loopt het laatste deel van de rivier - de Seine of the Sea. Elk van deze onderdelen draagt bij aan de vorming van het algemene beeld van de Seine, waardoor het romantisch, ingewikkeld en uniek is.
Ongeveer een dozijn grote rivieren met een lengte van meer dan 300 km en minstens honderd kleinere rivieren stromen door het grondgebied van Frankrijk. Geen van hen werd echter zo populair als de rivier de Seine, die niet alleen een symbool van Parijs is geworden, maar van heel Frankrijk. Misschien kan het niet anders. Het was tenslotte de Seine die de hoofdstad van Frankrijk verdeelde in een vrije bohemien linkeroever en een belangrijk handelsrecht. De schilderachtige landschappen van de kusten inspireerden Manet, Renoir, Picasso, Matisse …
De bijzondere charme van de Seine ligt in de aanwezigheid van vele bruggen, die elk uniek zijn, zowel qua geschiedenis als qua prestaties. Bijvoorbeeld de brug Pont Neuf. De bouw ervan begon in 1578 door Hendrik III van Valois en heeft eeuwenlang de Parijzenaars gediend, met de trotse titel van de oudste brug van Parijs. En de "jongste" brug, genoemd naar Charles de Gaulle, werd in 1996 opengesteld voor het verkeer om de verkeersdrukte wegen te ontlasten. In totaal zijn er alleen al in Parijs 32 bruggen over de Seine gegooid.
De Seine, die Parijs in twee oevers verdeelde, zorgde ervoor dat elk van hen uniek werd. De linkeroever, vrijer en toleranter, is altijd het centrum van het Boheemse en culturele leven geweest. Hier zijn de Eiffeltoren en het Rodin Museum, de Catacomben van Parijs en het beroemde Odeon Theater, de kerken van San Severin en Saint Sulpice. De rechteroever, ooit het territorium van de 'room van de samenleving', heeft nu het recht behouden om het zakencentrum van Parijs te worden genoemd. Maar het is niet alleen interessant voor financiële transacties. Hier bevinden zich de Champs Elysées, de Arc de Triomphe, het Louvre, Montmartre, het Picasso Museum, de Moulin Rouge en nog veel meer.
Bij een bezoek aan Parijs is de vraag welke kust je moet kiezen niet de moeite waard om te bezoeken. Elk van hen, weerspiegeld in het sereen stromende water van de Seine, is immers in staat om speciale indrukken te geven die voor altijd in het geheugen blijven.
