De marinka is een roofvis van de karperfamilie, gevonden in de rivieren en meren van Kazachstan en Centraal-Azië, en heeft verschillende ondersoorten. Afhankelijk hiervan geeft hij de voorkeur aan snelstromende rivierbeken of dichtgeslibde kalme meren. Het blijft meestal dichter bij de bodem, voedt zich met vegetatie, jongen en insectenlarven. Het vlees van de marinka is erg lekker, dus het is altijd een graag geziene prooi geweest voor vissers. Gebruik verschillende uitrustingen, afhankelijk van waar je gaat vissen.
instructies:
Stap 1
Voor het vissen in een rustige beek, vlakke stukken rivieren en kanalen heb je een eenvoudige walsdraad en een blind- of lopende tuigage nodig. In stuwmeren, snel krachtig water en grote diepten moet je met bodemhengels met zware lasten vissen. Op kleine bergrivieren heb je een lichte spinhengel nodig, een belasting van 10-40 g en een lange, tot 50-70 cm, riem met een haak nr. 6-7. Je kunt ook vissen met een hengel van 5-6 meter met een lijn die met een dunnere lijn aan de hoofdlijn is vastgemaakt, omdat deze bij het vissen in snel water kan worden meegesleurd door de stroming en vaak vast komt te zitten tussen stenen. Met een dunne kousenband kun je het lood zonder problemen afscheuren zonder de belangrijkste tackle te verliezen.
Stap 2
De marinka wordt in kuddes gehouden, dus je zult goed moeten rennen om een verblijfplaats te vinden, vooral in de bergen. Ga stroomafwaarts langs de rivier en volg het aas naast de grote rotsblokken bij de uitgangen van de ketels. Controleer op vlakke stukken rivieren of er gebieden zijn met een zandbodem. In de winter is het gemakkelijker om een visplek te vinden - de marinka wordt op relatief kalm water gehouden, dichter bij de bodem. Dergelijke plaatsen op bergrivieren zijn dichter bij de monding te vinden.
Stap 3
In de winter komen beten vaker voor rond het middaguur, in de zomer - 's avonds en' s morgens vroeg. Het is vooral goed om marinka te vangen tijdens de zomervloed. Gebruik hiervoor een dobber of bodemhengel en klein, beweegbaar kunstaas in het water. In de winter is een dierenaas meer geschikt. Als mondstuk kun je stukjes vis, insecten en hun larven, paneermeel gebruiken. Lijndikte 0,25-0,4 mm.
Stap 4
Houd er rekening mee dat de beet van deze vis wordt gekenmerkt door een scherpe slag, op dezelfde manier als een middelgrote snoek op een lepel bijt. Marina zal tot het laatst weerstand bieden en na een lichte beweging zal ze proberen onder een steen te kruipen en zich naar de bodem te nestelen. In een snelle stroming slikt de vis het aas diep in, dus je hoeft niet bang te zijn voor de afdaling, ze zijn vrij zeldzaam.
