De belangstelling voor de mythen en legendes van Sint-Petersburg begon vanaf de allereerste jaren van zijn bestaan te ontstaan. De stad werd gesticht in 1703 en de afgelopen drie eeuwen is haar geschiedenis gehuld in verschillende mythen, soms helemaal fantastisch, soms met een echte achtergrond en zelfs geassocieerd met tragedie. Ik zal je vertellen over de meest bekende.
Mythe één: de stad is vernoemd naar de oprichter Peter I
Tsaar Peter I werd gedoopt op Peter's Day, 29 juni 1672, lang voor de stichting van St. Petersburg. Hij wilde altijd al een fort noemen ter ere van zijn hemelse beschermheer. Zo'n fort zou aan de Don gebouwd worden, ter ere van de succesvolle campagne tegen Azov, maar… het liep uit op een mislukking.
Later, op 16 mei 1703, werd een fort op de Neva gelegd ter ere van St. Peter en werd het St. Petersburg genoemd. Maar al in juni, na de aanleg van de Petrus- en Pauluskathedraal in het fort, werd het de Petrus- en Pauluskathedraal genoemd. De naam Sint-Petersburg kwam later terug en heeft zich nu al over de hele stad verspreid. Er was ook een Grieks-Byzantijnse versie van de naam van de stad - St. Petropolis. De eerste gravure met de stad werd op deze manier gesigneerd en wordt nu bewaard in de Hermitage.
Mythe twee: Kisses Bridge dankt zijn naam aan geliefden
Er wordt aangenomen dat de Kisses Bridge zijn naam heeft gekregen omdat het te allen tijde een favoriete plek is voor geliefden - vandaar de naam.
In feite is de brug vernoemd naar de koopman Potseluev, die een taverne had op de linkeroever van de Moika-rivier en "The Kiss" werd genoemd. De brug naar de herberg werd bekend als Kiss. De brug biedt een prachtig uitzicht op de Izaäkkathedraal.
De derde mythe: het Bronzen Ruitermonument is gemaakt van koper
De Bronzen Ruiter is het eerste monument in St. Petersburg (1782) en is opgedragen aan Peter I. Veel mensen geloven dat het monument van koper is en daarom heet het zo.
In feite is het monument uit brons gegoten en dankt het zijn naam aan het gelijknamige gedicht van A. S. Poesjkin. Het monument staat op het Decembristenplein (Senatskaya).
Mythe vier: een schat is verborgen in de bal op de torenspits van de Admiraliteit
Er is een mythe dat een schat met monsters van allerlei soorten gouden munten die sinds de oprichting van St. Petersburg zijn geproduceerd, verborgen is in een vergulde bal op de torenspits van het Admiraliteitsgebouw, maar het geheim van de geheime wending die de schat opent, is onherstelbaar verloren. Er wordt ook aangenomen dat de persoonlijke kist van Peter I in de boeg van het windwijzerschip wordt bewaard.
De bal bevat echt een doos, maar het is geen goud dat erin verborgen zit, maar gedetailleerde informatie over de reparatie en restauratie van de torenspits en de boot voor de hele tijd sinds het gebouw werd gebouwd.
De vijfde mythe: Barmaleev straat is vernoemd naar de overvaller Barmaley uit het verhaal van K. Chukovsky
Er is een mythe dat de Barmaleev-straat in St. Petersburg is vernoemd naar de overvaller uit het sprookje van Chukovsky. Maar eigenlijk was alles precies het tegenovergestelde. K. Chukovsky kwam samen met de kunstenaar M. Dobuzhinsky, wandelend door de stad, een straat tegen met zo'n vreemde naam. Omdat mensen creatief zijn, begonnen ze meteen te fantaseren - en zo verscheen de kwaadaardige overvaller Barmaley. Later schreef Chukovsky poëzie en Dobuzhinsky schilderde een portret van 'bloeddorstig en genadeloos'.
Barmaleeva Street werd zo genoemd in de tweede helft van de 18e eeuw ter ere van de huiseigenaar met dezelfde naam.
