God, die ooit het Maleisische eiland Penang schiep, werd genereus en investeerde volledig in zijn aard een echte rel van kleuren en vormen. Er is veel van alles in Penang - zon, zachte warmte, helderheid en vreugde - groene vlekken land liggen loom in het blauw van de zee. En er zijn rotsen met de meest bizarre contouren die je naderen om even later onder de golf te gaan, en de golven zelf zijn heerlijk turkoois, met een kanten lam erop, en de jungle.
Sommige filosofen geloven, zeggen ze, dat het voor een persoon buitengewoon moeilijk is om gelukkig te zijn, omdat zijn eigen leven bijna elke dag voor verrassingen zorgt. Soms zijn ze aangenaam, soms niet, het maakt niet uit. En echt, onbewolkt geluk is iets heel anders, misschien gewoon vrede en een dorst naar herhaling. Dit is precies hoe het is in Penang: zonsopgangen en zonsondergangen worden herhaald, het geluid van de oceaan, knisperend in een palmentuin, vogels fluiten. Blijheid. Sceptici geloven niet - dat is hun zaak. Ze zeggen, ze zeggen toch, de eilanden van Maleisië zijn niet hetzelfde. Niemand maakt ruzie. Ondanks de opeenvolging van identiek paradijselijk dagelijks leven, heeft elk van de eilanden iets van zijn eigen, persoonlijke, iets dat je de reiziger graag kunt laten zien.
In het bijzonder smelt Penang een tempel van slangen in zijn struikgewas. Ja, een echt bedevaartsoord voor een grote verscheidenheid aan kruipende reptielen. Volgens een oude legende woonde hier heel lang een rechtvaardige kluizenaar en nu, na zijn dood, kropen reptielen van overal naar beneden. Om de een of andere reden besloten de lokale bewoners dat dit een heilige plaats moest zijn en bouwden ze een tempel. Bij de ingang wervelen 2 koperen wierookvaten in blauwe rook. De lucht ruikt naar iets bedwelmends. Binnen, precies in het midden, staan verschillende bomen, en de "instelling" zelf wemelt gewoon van reptielen in alle kleuren en maten. Penang-gidsen zeggen dat er precies 606 moerasadders tegelijkertijd in de tempeltuin leven, de beet van wat dodelijk is. Slangen kruipen overal: op bomen, op de vloer, Natuurlijk maken de bedienden van het heiligdom excuses, zeggen ze, alle "meesteressen" zijn gedrogeerd met wierook en daarom niet gevaarlijk, behalve degenen met wie ze mogen foto's maken hun giftige tanden laten verwijderen (in een van de kamers krijgen toeristen $ 8 aangeboden om zichzelf meteen vast te leggen met Penang's tandeloze mannequins reageren heel zwak op wat er gebeurt. Het is begrijpelijk, maar het is onwaarschijnlijk dat ze kijken echt in de gele slangachtige ogen: dit is een wonder, of iets buitenaards, tien minuten geleden gekropen om te bezoeken. Echt, de tempel van slangen is een luxe plek om je eigen zenuwen te prikkelen. Als klap op de vuurpijl zal de gids waarschuw je zorgvuldig dat je geen foto's kunt maken aan de linkerkant: als iemand het doet, dan zal zeer snel sterven. Gastvrij.
De tegenpool van de excursie naar de slangentempel zijn de traditionele avonden in 'Maleise stijl' die worden georganiseerd door het Cultureel Centrum van Penang. De show die het eiland biedt is ook onvergelijkbaar, hoewel volkomen veilig in de zin van slangen. Er zullen zeer kleurrijke hutten zijn gebouwd van bamboe, schijnbaar lukraak bedekt met palmbladeren, en ze zullen medewerkers van het Cultureel Centrum in kleurrijke lompen bevatten, die het dagelijkse leven van een traditioneel Maleis dorp uitbeelden. Zittend op lage stoelen rond het podium, kunnen gasten allerlei optredens aanschouwen van acrobaten, vuurspuwers en moedige fakirs die op blote hakken over verbrijzeld glas rennen. Onmiddellijk zullen behendige vakvrouwen een kruising tussen een pet en een hooiberg van stro weven - dit is een nationale hoofdtooi. En ze zullen ook aanbieden om het spektakel te "grijpen" met smakelijke garnalen met dikke saus.
Penang bezoeken en de beroemde rubberplantages niet zien, betekent veel te verliezen. Ze strekken zich honderden kilometers uit langs de snelweg. In het rubberbos boven je hoofd sluiten de kronen van enorme bomen zich aan, aan de stammen waarvan, ongeveer 50 cm van de grond, kleine kleikommen hangen - een heel merkwaardig gezicht, maar natuurlijk niet als een zwerm vrolijke apen die springen op hen of de majestueuze eilandnacht …
'S Nachts verdrinkt Penang in stilte. Maar het is de moeite waard om een paar dozijn stappen van het hotel te nemen - en het lijkt alsof er geen toeristen zijn, geen beschaving, er is alleen stilte, onderbroken door onbekende kreten van vogels en dieren, donkere heuvels, af en toe verlicht door een flits van bliksem, een afgemeten golf van golven die fonkelen onder het maanlicht. En al het andere is een verrassing die voortkomt uit je verbeelding, want dat, niet in staat zijn om vast te leggen wat je op een dag zag, begint met het schilderen van foto's van eindeloze Maleisische wonderen.
