Ureaplasmose is een zeer onaangename seksueel overdraagbare aandoening. Het kan niet worden overgedragen via huishoudelijke middelen, maar alleen via onbeschermde geslachtsgemeenschap. Een andere manier om ureaplasmose op te lopen is tijdens de bevalling van moeder op kind.
instructies:
Stap 1
De verraderlijkheid van ureaplasmose ligt in het feit dat bacteriën jarenlang in het lichaam kunnen zijn, maar zich op geen enkele manier manifesteren. In dit geval kan de vervoerder partners infecteren zonder er zelfs maar iets van te weten. Daarom is het met regelmatige tussenpozen noodzakelijk om tests uit te voeren voor de afwezigheid van Ureaplasma urealyticum-microben, die ureaplasma veroorzaken.
Tests voor deze ziekte worden voorgeschreven door gynaecologen of urologen. Er zijn verschillende methoden om ureaplasma te bepalen.
Stap 2
Een uitstrijkje voor soa's is de allereerste test die een arts doet als er een seksueel overdraagbare aandoening wordt vermoed. Neem een uitstrijkje van de urethra of van de wanden van de urethra. Het resulterende materiaal wordt gekleurd met een speciale stof en onder een microscoop onderzocht. Tegelijkertijd wordt elk type infectie in zijn eigen kleur geverfd. Het nadeel van dit onderzoek is de onnauwkeurigheid. Vanwege het feit dat de microben van het ureaplasma erg klein zijn, is het nogal moeilijk om ze onder een microscoop te zien.
Stap 3
De meest gebruikelijke methode om de aanwezigheid van ureaplasma in het lichaam vast te stellen is de PCR-analyse. Het ontcijferen van de afkorting klinkt als een polymerasekettingreactiemethode. Hiermee kunt u de aan- of afwezigheid van ureaplasma bepalen. PCR-analyse is een van de meest nauwkeurige, omdat tijdens de studie van het verkregen materiaal zelfs een enkel element van de ziekteverwekker kan worden gevonden. De bepaling vindt plaats op het DNA van het ureaplasma. Bij de PCR-methode wordt het materiaal uit het slijmvlies gehaald. Dat wil zeggen, vrouwen nemen een uitstrijkje uit het cervicale kanaal en mannen nemen een uitstrijkje uit de urethra. De studie van de stof duurt ongeveer 5 uur. Hierdoor kunt u zelfs de aanwezigheid van ureaplasma in latente vorm vaststellen.
Stap 4
Immunofluorescentie-analyse (ELISA) is een ander type bepaling van de veroorzakers van ureaplasma. Het materiaal voor analyse is veneus bloed. Een verwijzing voor een analyse kunt u krijgen van een gynaecoloog, uroloog of therapeut. Het is het beste om 's ochtends bloed te doneren. Een bijzondere voorwaarde die de betrouwbaarheid van de analyse aantast, is het stoppen met antibiotica een week voor de test.
Het resulterende bloed wordt onderzocht op antistoffen. Volgens het DNA van het immunoglobuline wordt de ziekte gedetecteerd. ELISA-analyse is een van de goedkoopste en gemakkelijkste manieren om getest te worden.
Stap 5
De meest effectieve test is cultuurcultuur. Bij mannen wordt materiaal afgenomen met een uitstrijkje uit de urethra of sperma. Bij vrouwen kan cultuur worden verzameld uit het baarmoederkanaal, de urethra of de vagina. Om de nauwkeurigheid te verbeteren, niet onmiddellijk wassen voordat u het materiaal inlevert. Bij mannen moet het 's ochtends ten minste 3 uur na het plassen zijn. Het biomateriaal wordt in een speciale omgeving geplant en daar ongeveer 3 dagen bewaard. Vervolgens wordt het zaaien onderzocht en worden de micro-organismen die in een gunstige omgeving zijn gegroeid onderzocht en gediagnosticeerd.
