Voor het eerst werd in 1908 in Groot-Brittannië de vertaling van klokken uitgevoerd om energie te besparen. Het idee om de uurwijzers te vertalen is van Benjamin Franklin, een staatsman en een van de auteurs van de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring.
Momenteel worden klokken vertaald in meer dan 100 van de 192 landen van de wereld. Klokken worden vertaald op alle geografische breedtegraden, van Canada tot Australië. Ondertussen zijn er landen die om verschillende redenen het nut niet inzien van het vertalen van pijlen.
Afrika
Op het Afrikaanse continent vertalen slechts drie staten horloges - Namibië, Tunesië en Egypte. De overige 59 landen hebben deze onderneming verlaten. Ondertussen is in de equatoriale staten de overgang naar winter/zomertijd helemaal niet ingevoerd. Deze omvatten Kenia, Gabon, Congo, Tanzania, Somalië, Equatoriaal-Guinea en anderen.
Europa
Van alle Europese landen verplaatsen alleen Wit-Rusland, Rusland en IJsland de pijlen niet. De tijd van IJsland is dezelfde als de tijd van Greenwich, en alleen in de zomer is het een uur later dan Londen. In de loop van de tijd heeft zich in Rusland een zeer interessante situatie ontwikkeld. De Russische autoriteiten besloten af te zien van de vertaling van klokken en motiveerden hun beslissing met de wens om terug te keren naar de wereldpraktijk van tijdberekening. Ze veranderden echter van gedachten en binnenkort zullen de inwoners van Rusland hun klokken weer twee keer per jaar instellen.
Azië
Om verschillende redenen weigerden Aziatische landen als Zuid- en Noord-Korea, Vietnam, Afghanistan, India, Singapore, de Filippijnen, China en Japan, evenals enkele Centraal-Aziatische republieken van het GOS, ooit om met de tijd te spelen.
Dus besloot het Land van de Rijzende Zon om een morele reden af te zien van de vertaling van uren. Feit is dat de zomertijd in deze staat in de naoorlogse periode werd afgedwongen door de bezettingsautoriteiten. De instelling van de klok werd vervolgens door de meeste Japanners met afkeuring ontvangen. Het verlengen van de werkdag voor mensen die uitgeput waren door honger, oorlog en verwoesting werd gezien als de intriges van de indringers.
Noord- en Zuid-Amerika
In Midden-Amerika vindt tijdconversie plaats in Honduras, Cuba, het grootste deel van Mexico en een aantal kleine eilandstaten. Panama, Guatemala, Venezuela, Nicaragua, Colombia, Ecuador en andere kleinere landen in deze regio vertalen hun urenwijzers niet.
In Canada en de VS worden de klokken twee keer per jaar verwisseld. Niet alle staten in deze Noord-Amerikaanse staten volgen deze regel echter. Inwoners van het noordwestelijke deel van de Canadese provincie Ontario en de Amerikaanse staten Arizona en Hawaï verplaatsen de pijlen dus niet.
Australië
Australië zet de klok gedeeltelijk. Dit land was een van de eersten die het idee goedkeurde om over te schakelen op zomer- en wintertijd. Australiërs vertalen al sinds 1917 pijlen. Niet alle regio's van deze staat voeren echter de vertaling van de pijlen uit. De staten Northern Territory, Queensland en Western Australia negeren de "games with time".
