Polotsk is een van de oudste steden in Wit-Rusland. Gelegen nabij de grens met Rusland, in de regio Vitebsk. Het heeft ongeveer 85.000 inwoners. De eerste vermelding van de stad dateert uit 862, toen het Vorstendom Polotsk werd gesticht.
Polotsk
Gedurende de hele periode van zijn bestaan overleefde Polotsk de invasie van de Vikingen, de invasie van de kruisvaarders en werd herhaaldelijk bezet door de troepen van verschillende veroveraars. De eerste prins van Polotsk was Rogvolod. Na zijn dood werd het vorstendom geregeerd door Izyaslav Vladimirovich (988-1001), de stichter van de familie Izyaslavich. In 1307 werd de stad onderdeel van het Litouwse vorstendom. In 1563 werd Polotsk veroverd door de troepen van Ivan de Verschrikkelijke. Na 16 jaar keerde hij weer terug naar het hertogdom Litouwen. Na de ineenstorting van het Gemenebest, in 1792, werd Polotsk een deel van het Russische rijk. Sinds 1991 is het een stad van de Republiek Wit-Rusland.
De Sint-Sofiakathedraal is een kathedraal gebouwd tussen 1044 en 1066, op de rechteroever van de westelijke Dvina. De bouw begon onder prins Vseslav Bryachislavich (tovenaar). In 1596 ging de kathedraal over naar de Uniates. Na een brand en gedeeltelijke verwoesting, in 1607, werd de kathedraal verlaten. In 1618 herbouwde de Uniate aartsbisschop Josaphat Kuntsevich de tempel. Daarna heeft hij de brand meer dan eens meegemaakt en is hij weer hersteld.
Tijdens de Grote Noordelijke Oorlog werd de kathedraal gesloten en overgedragen aan een kruitwinkel. In 1710 werd het pakhuis opgeblazen en bleef het tot 1738 in puin. 12 jaar later werd een basiliek gebouwd op de plaats van de Sophia-kathedraal, die werd ingewijd ter ere van de afdaling van de Heilige Geest. Tijdens de patriottische oorlog van 1812 gebruikten de Fransen de kathedraal als stal. In 1839 ging de kathedraal opnieuw over naar de orthodoxen. Van 1911 tot 1914 werd de kathedraal gerenoveerd. Tijdens de Duitse bezetting was de tempel in gebruik. Nu is de tempel volledig gerestaureerd en worden hier elke zondag orgelconcerten gehouden.
Het Spaso-Euphrosyne-klooster werd in 1120 gesticht door de Polotsk-prinses Predslava, maar ze is beter bekend als de Euphrosyne van Polotsk. Ze was de kleindochter van Vseslav de Tovenaar aan vaderszijde en de kleindochter van Vladimir Monomakh aan moederszijde. Op 12-jarige leeftijd besloot de kleine prinses non te worden. Ouders waren er tegen, ze voorspelden een mooie toekomst en een winstgevend huwelijk voor haar. De opstandige dochter vluchtte en nam tonsuur in een van de kloosters, toen ontving ze een nieuwe - Euphrosyne. Een paar jaar later verhuisde ze, met toestemming van de bisschop zelf, naar een van de cellen van de Sophia-kathedraal. Daar vertaalde ze boeken. Van de bisschop kreeg Efrosinya een stuk grond in de buurt van Polotsk en besloot daar een klooster te bouwen. Het klooster heeft zowel goede als slechte tijden gekend. In 1579 werd het klooster de residentie van koning Stephen Batory, die het klooster aan de jezuïeten schonk. In 1656 werd Polotsk ingenomen door Russische troepen en op bevel van de tsaar werd het klooster teruggegeven aan de orthodoxen. Echter niet voor lang. Meerdere malen ging het klooster van orthodox naar jezuïeten en vice versa. Dit duurde tot 1832, toen werd hij uiteindelijk orthodox en iets later vrouw. In 1928 werd het klooster gesloten. Na de bevrijding van Wit-Rusland van de nazi's vestigden nonnen zich hier weer. Ze woonden er tot 1960, tot de volgende sluiting. Het klooster is actief sinds 1990.
Er zijn veel prachtige plekken in Polotsk die gezien moeten en mogen worden.
- Complex van het voormalige jezuïetencollegium
- Voormalige Lutherse Kerk
- Verdedigingsschacht van Ivan de Verschrikkelijke
- Borisov-steen
- Monument voor Euphrosyne van Polotsk
- Rode Brug - een monument voor de oorlog van 1812
- Driekoningenkathedraal
- Monument voor Prins Vseslav Bryachislavich van Polotsk en nog veel meer.
Dit is slechts een kort verhaal over verschillende steden in Wit-Rusland met een rijke geschiedenis. Er zijn nog veel meer plaatsen en steden waar we helaas niet genoeg tijd voor hadden om te bezoeken. Ik zou hier graag nog een keer terug willen komen. Zie Brest, Minsk, Vitebsk, Mogilev, Gomel, Grodno, Lida. Bezoek Dudutki, Belovezhskaya Pushcha, zie krijtgroeven. Ik hoop dat ik je meer zal schrijven over reizen naar deze plaatsen.
Over het algemeen bleven er alleen positieve emoties over uit Wit-Rusland. Hier herinneren, houden en eren ze hun geschiedenis.
