De teek is de oudste groep geleedpotige insecten. Meestal eten mijten plantenresten of andere kleine insecten. Maar sommige soorten werden parasieten en pasten zich aan om zich te voeden met het bloed van dieren en mensen. Dergelijke teken zijn drager van ziekteverwekkers, waaronder door teken overgedragen encefalitis. Voor mensen vormen volwassenen het grootste gevaar in de lente- en zomerperiodes. Hoe bescherm je jezelf tegen een tekenbeet?
instructies:
Stap 1
De eerste gevaarlijke volwassen teken verschijnen in april, als de warme zon tevoorschijn komt en de eerste ontdooide plekken verschijnen. In mei neemt het aantal teken snel toe. Dan daalt hun aantal sterk. Maar tot eind september worden geïsoleerde actieve parasieten gevonden.
Stap 2
Draag lichtgekleurde en zelfs witte kleding voor een wandeling in het bos. Teken zijn gemakkelijker te herkennen op wit dan op zwart. Elastische manchetten. Trek een strak T-shirt aan en stop het zeker in je broek, stop je broek in je sokken. Draag een strakke hoed of hoofddoek.
Stap 3
Spray je kleding in met een tekenafweermiddel (bijvoorbeeld Pretix, Dipterol, Permanon of Biban). Ze worden meestal verkocht bij de apotheek. Houd er rekening mee dat deze producten slechts 4 uur actief zijn, dus het afweermiddel moet opnieuw worden aangebracht als u lang loopt. Bovendien kan dit middel bij mensen die vatbaar zijn voor allergieën een intolerantiereactie veroorzaken.
Stap 4
Blijf uit de buurt van struiken. Er is een misvatting dat teken zogenaamd op een persoon springen van bomen, vooral van berken. Natuurlijk zijn er veel teken in berkenbossen, maar ze zitten niet op bomen, laat staan vallen ervan. Een bloedzuiger die zich eenvoudig aan kleding vastklampt, kruipt omhoog en wordt vaak al op het hoofd of de nek aangetroffen. Vandaar het valse gevoel dat de teek van bovenaf is gesprongen. In feite wachten ze op hun prooi en nestelen ze zich aan de uiteinden van lange grassprieten die omhoog steken op twijgen. In de regel klampen teken zich vast aan een persoon ter hoogte van zijn knieën en heupen. Hun belangrijkste leefgebied is zonnige, bossige (tot 1 m) hellingen.
Stap 5
Wees tijdens het wandelen niet lui om uzelf en uw kameraden te onderzoeken. Het herkennen van de vijand is vrij eenvoudig: de teek ziet eruit als een rode kever. Als je thuiskomt, moet je jezelf al zonder kleren onderzoeken. De meest voorkomende plaatsen voor tekenafzuiging zijn de oren, nek, oksels, liezen en binnenkant van de dijen.
Stap 6
Als je een teek op jezelf vindt, probeer deze dan zo snel mogelijk te verwijderen. Langdurig contact van de parasiet met uw bloed verhoogt de kans op een of andere ziekte, in het bijzonder door teken overgedragen encefalitis. Behandel de beet met jodium, doe een masker op (voor het geval de teek barst). Plaats een gewone ring om de teek (een trouwring is ook geschikt), vul deze met plantaardige olie. De parasiet zal niets hebben om te ademen, hij zal verdwijnen. Maar je moet minimaal 10 minuten wachten. Als de olie niet werkt, neem dan een sterke draad, knoop een lus en gooi deze over de buik, trek hem zo dicht mogelijk bij de romp. Beweeg de uiteinden van het touw voorzichtig naar links en rechts. Niet trillen, om de buik niet af te scheuren, na 2 minuten zal de bloedzuiger vanzelf verdwijnen. Als de kop loskomt, veegt u de plek af met alcohol en verwijdert u deze met een steriele naald of een pincet, zoals een gewone splinter. Behandel de wond vervolgens met jodium of een ander antisepticum. Gooi de teek niet weg, plaats hem in de doos en ga naar de eerste hulp.
