Surgut is een van de oudste steden in de regio Tyumen, gelegen op de rechteroever van de grote rivier de Siberische Ob. Het werd gesticht aan het einde van de 16e eeuw in de buurt van het fort Khanty. Als vroeger de belangrijkste bezigheid in deze stad visserij was, is het vandaag de onofficiële olieproducerende hoofdstad van Rusland. Het weer bederft hier niet: de winter regeert tot 8 maanden per jaar. Desondanks komen er veel toeristen naar deze stad van oliearbeiders.
Booreilanden en pijpen van de elektriciteitscentrale van het staatsdistrict, zwevend in de lucht, talrijke booreilanden, de eindeloze Ob - dit is het gewone landschap van Surgut. Ondanks zijn typisch industriële kenmerken, heeft deze stad veel culturele bezienswaardigheden die aandacht verdienen. In het centrum van Surgut staat een monument voor de grondleggers van de stad. Dit is een enorme compositie van vier cijfers. Voivode Vladimir Anichkov en prins Fyodor Boryatinsky, die bij tsaristisch decreet in West-Siberië aankwamen om een nieuwe stad te bouwen, worden vereeuwigd in brons. Twee andere personen - een niet nader genoemde Kozak en een priester - verpersoonlijken de mensen met wiens handen Surgut werd gebouwd. De hoogte van het monument is 15 m. Bezoek zeker het historische en culturele complex Old Surgut. Bij de ingang van zijn grondgebied staat een monument voor de Black Fox - het symbool van de stad. Buurtbewoners hebben een traditie: wrijven over zijn oren of staart en doen een gekoesterde wens. Blijkbaar komt er geen einde aan degenen die willen, aangezien deze lichaamsdelen bij het monument behoorlijk versleten zijn. Op het grondgebied van het complex zelf is er een hele straat van gereconstrueerde houten gebouwen. Hier zie je huizen met glas-in-loodramen en gebeeldhouwde platbands op een specifieke Siberische manier. Er is ook een houten kerk, gebouwd zonder een enkele spijker, evenals een koopmanshuis en zelfs een echte vriend. Het grondgebied van Old Surgut is overal versierd met houten sculpturen en in de winter verschijnen hier ook ijscomposities. Een voetgangersbrug over de Saimaa begint in de buurt van het historische complex - een symbolische plek voor lokale liefhebbers. Het is bezaaid met trossen van verschillende sloten en sloten. Ze worden opgehangen door verliefde stelletjes zodat de liefde sterk is, als een stalen slot. De beroemdste Surgut-brug is ongetwijfeld de tuibrug met één pyloon over de Ob. Het werd geopend in 2000. Met een totale lengte van 2.110 meter heeft de brug de grootste overspanning ter wereld, ondersteund door een enkele pyloon. Als je rust wilt, ga dan naar het park "Beyond Saimaa", waar een botanische tuin is met de zeldzaamste soorten bomen en struiken. Dit is een uithoek van het wild in het industriële Surgut, dus het is hier altijd druk. Hier kun je je ziel echt ontspannen. Op de straat 30 jaar Victory staat een heel origineel monument genaamd "Smile". Het staat bij de ingang van het plaatselijke geschiedenismuseum. Het monument is een compositie van een lachende vis en een sierlijke zeemeermin die op zijn rug zit. Daarnaast pronkt een muts met oorkleppen op het hoofd van de zeemeermin. De sculpturale compositie staat op een ronde sokkel, langs de gehele omtrek waarvan een herdenkingstekst is geschreven. Om het te lezen, moet je meer dan eens om het monument heen. Er zijn veel kerken in het kleine Surgut. De kathedraal van de Transfiguratie van de Heer verdient speciale aandacht, die wordt beschouwd als een van de mooiste tempels in Ugra. Het heeft een enorme bel die 6 ton weegt. De tempel werd gebouwd in de buurt van de rivier volgens het project van Moskouse architecten in de vorm van een kruis. Het ontving zijn eerste parochianen in 2002 en het is de moeite waard om de Barsovaya Gora te bezoeken, dat op 16 kilometer van de stad ligt. Dit is een unieke archeologische vindplaats. Er was eens een toevluchtsoord voor inheemse mensen - de Khanty. Veel oude overblijfselen werden hier gevonden, waaronder cultsieraden, dolken, ijzerproducten, messen en andere wapens. Deze vondsten worden niet alleen bewaard in Siberische musea, maar ook in de Hermitage en zelfs in musea in West-Europa.
