Een van de mooiste steden in de Wolga-regio trekt tegenwoordig steeds meer toeristen. Dit is de verdienste van de mooiste uitzichten over de stad, evenals het historisch architectonisch erfgoed. Maar er zijn ook mystieke plekken in Samara, die zeker de moeite waard zijn om te bekijken.
In Samara kan men niet anders dan de dijk bezoeken. Als je de straatjes volgt, die steeds steiler en steiler worden richting de rivier, kom je onvermijdelijk uit bij de brede Wolga. De dijk van Samara is een van de meest comfortabele en langste van alle kuststeden in Rusland. De lengte is ongeveer 7 kilometer. Er zijn veel buitensportcomplexen en cafés, evenals zandstranden waar het in de zomer goed is om te zonnebaden.
Op loopafstand van de dijk is een van de visitekaartjes van de stad - Glory Square. Het kreeg deze naam ter ere van het monument dat hier in 1971 werd gebouwd - de 13 meter hoge figuur van een arbeider die de vleugels van een vliegtuig op zijn machtige handen houdt. In het zomerseizoen verandert Glory Square in een wandelgebied. Het biedt een prachtig uitzicht op de Wolga.
Een van de oudste brouwerijen, Zhigulevsky, bevindt zich in Samara. Het werd in 1881 gebouwd door een Oostenrijker, ondernemer en kunstverzamelaar Alfred von Wakano. In 1934 bewonderde Anatas Mikoyan, de Volkscommissaris van de voedingsindustrie, de lokale schuimige drank en beval dat het recept als basis in het hele land zou worden genomen. U kunt het proces van de voorbereiding bekijken als u zich aanmeldt voor een rondleiding door de fabriek.
In het centrum van Samara zie je een stukje Polen. Er is een Poolse kerk van het Heilig Hart van Jezus in gotische stijl. Het wordt Pools genoemd, omdat het begin van zijn geschiedenis werd gelegd door de Poolse katholieke gemeenschap, nadat ze een perceel hadden gekocht en er een houten kerk op hadden gebouwd. In 1902 werd de kerk gebouwd van steen.
De essentie van de stad zal niet worden onthuld als je de mystieke geschiedenis niet leert kennen. Een van de meest ongewone bezienswaardigheden van Samara wordt geassocieerd met de legende van "Stone Zoya". Toeristen worden nog steeds aangetrokken door een van de Samara-huizen, waarin op oudejaarsavond van 1955 tot 1956 de fabrieksarbeider Zoya Karnaukhova zich voorbereidde om de vakantie te vieren. Het meisje kon niet wachten op haar geliefde, dus nam ze de icoon van Nicholas the Pleasant in haar handen en zei: "Omdat mijn heer er niet is, zal ik met hem dansen." Daarna zou ze in steen zijn veranderd en zo hebben gestaan tot de paasvakantie.
