De Gremyachiy Klyuch-bron in de regio Moskou is een van de beroemdste "watervallen" in de regio. De geschiedenis gaat meer dan zes eeuwen terug en het water blijft pelgrims verrukken met zijn kristalzuiverheid.
Een beetje geschiedenis
De Gremyachiy Klyuch-bron is misschien wel de meest bekende plaats onder degenen die graag in het ijsbad duiken en schoon bronwater drinken. Honderden pelgrims en toeristen komen hier elke dag, ondanks het feit dat de weg naar de bron vrij moeilijk is, vooral in het laagseizoen. Maar mensen overwinnen koppig alle moeilijkheden om zich eenvoudig te wassen met water uit de waterval. En dat allemaal omdat de naam van een van de meest gerespecteerde heiligen van het Russische land - Sergius van Radonezh met deze plaats wordt geassocieerd.
Volgens de legende is de bron tijdens zijn omzwervingen door de monnik Sergius zelf gesticht. Pater Sergius verliet tijdelijk het Trinity-klooster (nu de Trinity-Sergius Lavra) op zoek naar een nieuwe plek voor spirituele heldendaden. Bij hem was de monnik en leerling Romein. Na een moeilijke reis stopten de reizigers, die enkele dagen aansleepte, aangezien het midden in de zomer was, de monniken direct aan de straat woonden. Het enige wat verdrietig was, was het gebrek aan water, en toen bad de monnik Roman tot Sergius om de Heer om hulp te vragen. Toen de monnik Sergius zo'n oprecht geloof van een discipel zag, bad en sloeg hij met zijn staf op de helling van de heuvel, van waaruit de sleutel onmiddellijk gutste. Tijdens zijn eeuwenoude geschiedenis is de bron nooit opgedroogd, bovendien hebben de watervallen de bijzonderheid dat ze zelfs bij temperaturen onder het vriespunt niet bevriezen. Na verloop van tijd begonnen de toetsen veel meer te raken op verschillende niveaus van de heuvel, behalve dat de waterdruk veranderde. Soms is het echt een waterval, en soms is het een vrij stromende beek.
"Rattle Key" vandaag
Gremyachiy Klyuch werd al snel populair, niet alleen onder de lokale bevolking, maar ook onder toeristen. Het meest verbazingwekkende is dat ze hem zelfs in de Sovjettijd niet zijn vergeten. Natuurlijk werd het meer als een bron van drinkwater beschouwd dan als een verband met goddelijke voorzienigheid. Het bezoek aan de bron was een van de officiële toeristische routes van de regio Moskou. Toen werd het "de bron in Malinniki" genoemd in samenwerking met het nabijgelegen dorp.
Maar pas na 1991 besloot de leiding van de Trinity-Sergius Lavra om de verbetering van hun binnenplaats onder de loep te nemen. Tot die tijd waren daar immers geen werkzaamheden verricht, maar zijn er meerdere houten vloeren gelegd, waarlangs bij slecht weer simpelweg niet bij de bron te komen was.
De nieuwe verzorger van de lente begon de heilige plaats nieuw leven in te blazen. De bouw van houten platforms die naar de watervallen leidden begon, er werd een hoge trap gebouwd naar de grootste bron, verschillende baden, een houten kapel (later brandde deze af en er werd een nieuwe gebouwd). Soms was het nodig om alles meerdere keren opnieuw te doen, omdat door de hoge luchtvochtigheid de houten planken gewoon verrotten en instortten. De bouw gaat tot op de dag van vandaag door. Het grondgebied van het reservaat breidt zich uit, er wordt voortdurend gewerkt aan het vervangen van boomstammen en planken van houten gebouwen, landschapsarchitectuur, schoonmaak. Bovendien worden alle restauratiewerkzaamheden uitsluitend uitgevoerd op kosten van liefdadigheidsdonaties en zorgzame mensen.
De Gremyachiy Klyuch-bron van vandaag is een enorm complex dat je de hele dag kunt bezoeken. Er zijn verschillende bubbelbaden met kleedkamers en recreatiegebieden op het grondgebied. Er zijn aparte ruimtes voor waterinname gemaakt. Het territorium van de lente werd omheind, er was een poortkerk "Levengevende lente", de tempel van St. Sergius van Radonezh en de tempel van de veertig Sebastian Martelaren, een kerkwinkel, een refter. En dit alles is gebouwd in de beste tradities van de Russische houten architectuur.
Hoe kom je er met de auto
Het is niet verwonderlijk dat dergelijke schoonheid op elk moment van het jaar toeristen uit de hele regio Moskou aantrekt. Het enige nadeel van de bron is de weg ernaartoe. Officieel heeft "Gremyachiy Klyuch" geen adres, dus je zult niets vinden in de navigator. Om een plaats te vinden, is het beter om een route te nemen naar het dorp Vzglyadnevo, regio Sergiev Posad De optimale route - Yaroslavskoe-snelweg in de richting van de regio, in het gebied van Lake Torbeevskoe bij de verkeerspolitiepost, moet u rechtsaf een kleine betonnen ring in. U zult ongeveer tien kilometer langs de ring moeten rijden naar het dorp Botovo, nu staat er een bord naar de bron. Bij deze kruising moet je rechtsaf, anderhalve kilometer rijden en voordat het dorp begint, rechtsaf een onverharde weg op.
Er is dus geen weg naar de bron. Je zult in de velden moeten rijden, maar de weg is daar gekarteld, je kunt veilig rijden en niet verdwalen. Volg deze weg tot u de eerste interceptie parkeerplaats bereikt. Het is gelegen op een kleine heuvel. Bij droog weer kun je naar beneden rijden en na nog een kilometer rechtdoor rijden naar de poorten van het complex. Maar als het regent of de sneeuw smelt, is het beter om het niet te riskeren, maar de auto bovenaan te laten staan. De weg naar de bron gaat door het veld, bij slecht weer is er aluminiumoxide, waarop alleen SUV's kunnen rijden (en dan nog niet allemaal). Nadat u de auto op de parkeerplaats heeft geparkeerd, moet u de heuvel afdalen en links aanhouden naar het dorp Vzglyadnevo, waar een doorgang is naar rechts naar de poorten van de bron.
Liefhebbers van extreme sensaties kunnen een andere route maken: direct vanaf de halte "Malinniki" een onverharde weg door de velden inslaan. Neem alleen niet het risico om alleen te rijden. Het is beter als je een paar SUV's bij je hebt als vangnet.
Hoe er te komen met het openbaar vervoer
Je kunt ook met het openbaar vervoer bij de bron komen. Maar houd er rekening mee dat je veel moet lopen. Plan je reis daarom bij mooi weer. Er is een bus nummer 120 van Sergiev Posad naar het dorp Malinniki. Het gaat op een vlucht vanaf het centrale busstation van de stad. Vanaf de halte moet je meteen een onverharde weg inslaan en bijna vier kilometer lopen. Aarzel niet om te "stemmen" - passerende auto's zullen u zeker meenemen, als de ruimte het toelaat. En lopen op een hobbelige weg is echt lang en onaangenaam.
Een andere wandelroute is populair bij toeristen. In Sergiev Posad moet je minibus # 80 of bus # 37 nemen, die je naar het dorp Shiltsy brengt (je kunt de chauffeur vertellen dat je bij de bron bent, en hij zal op de juiste plek stoppen). U moet door het dorp Shchiltsy naar de zomerhuisjes en het dorp Lyapino en de borden volgen. Dan begint anderhalve kilometer onverharde weg. In totaal is deze route ongeveer vijf kilometer.
Als u te voet op bedevaart gaat, houd dan rekening met de weersomstandigheden. Bij nat weer is de onverharde weg erg kapot, draag rubberen schoenen en zorg voor andere kleding. Vaak worden gasten naar de bron gebracht door een lokale "taxi" - een "brood", dat niet bang is voor Russische wegen. Ze verzamelt passagiers op de eerste parkeerplaats onderaan de helling. Reis je met flessen water terug, dan is dit vervoer erg handig in gebruik.
Velen zijn geïnteresseerd in de bedrijfsmodus van de bron. Toegang tot het grondgebied van de heilige berg is de klok rond. Maar houd er rekening mee dat het terrein bewaakt wordt en er bezoekregels zijn. Bij de bron mag u geen lawaai maken, geen alcohol drinken en geen vuur maken. Voor sommigen zullen dergelijke verboden absurd lijken, maar werknemers herinneren zich nog de tijden dat aangeschoten bedrijven een vechtpartij en brandstichting uitvoerden.
Watercontainers kunnen direct ter plaatse worden gekocht. Ook met eten zijn er geen problemen - er is een refter waar je thee kunt drinken en een hapje kunt eten. Maar 's avonds is het natuurlijk gesloten. Houd er bij het plannen van je reis rekening mee dat er veel mensen zijn die in het weekend en op feestdagen (bijvoorbeeld Driekoningen) in de lente willen duiken. Bereid u dus voor op wachtrijen en parkeeruitdagingen.
