Adzhimushkai in vertaling van de Turkse "grijze grijze steen" is een klein dorp, dat op 7 km van Kerch ligt, hij was het die de naam aan de steengroeven gaf, na de oorlog begonnen de steengroeven catacomben te heten.
instructies:
Stap 1
In de vooroorlogse periode werd in Adzhimushkai kalksteen gedolven, waardoor op deze plaatsen talrijke catacomben werden gevormd. Zij waren het die tijdens de jaren van de Grote Patriottische Oorlog de plaats werden van inzet van een deel van de troepen van het Krimfront dat Kerch verdedigde. Op 8 mei 1942 lanceerden nazi-troepen een offensief op het schiereiland Kerch en veroverden ze op 16 mei Kerch.
Toen de nazi's Kerch bezetten, daalden ongeveer 10.000 mannen van het Rode Leger en 5-6 duizend burgers van de stad - vrouwen, oude mensen en kinderen - af in de catacomben van Adzhimushkaya. De verdediging van de steengroeven werd spontaan voorbereid tijdens vijandelijkheden zonder enig ontwikkeld plan, waarbij mensen te maken kregen met ontberingen als verlichting, water, voedsel, munitie en medicijnen.
Stap 2
Het gebrek aan watervoorziening bracht de aanwezigheid in de steengroeven in gevaar. Er waren geen open bronnen onder de grond, en aan de oppervlakte waren er twee bronnen, een met zoet water en de andere met brak water. De nazi's hielden putten voortdurend onder vuur en één emmer water kostte meerdere mensenlevens. Na een tijdje werd een put vernietigd door de Duitsers en de andere werd door de nazi's gegooid met de lijken van Sovjet-soldaten.
Het commando besluit om putten ondergronds te graven. Afgaande op de overgebleven gegevens werden er drie putten tegelijk gegraven. Het lot van een van hen is onbekend en we weten niet eens waar deze put is gegraven. Zij waren de eersten die een put groeven op het grondgebied van het eerste bataljon, hoewel de Duitsers vernamen dat dergelijke technische werkzaamheden ondergronds werden uitgevoerd om een put te bouwen, en op het belangrijkste moment, toen ze de kleilaag bereikten, legden ze explosieven op het oppervlak, veroorzaakten een explosie en deze put werd opgevuld. Daarom is de laatste put gegraven in overeenstemming met alle voorzorgsmaatregelen, werd alleen handgereedschap gebruikt, de diepte is 14,5 meter en er is nog steeds water. Vanaf het moment dat de put gegraven was, kon het garnizoen relatief rustig aanvoelen wat betreft water. Het probleem van de watervoorziening was opgelost en de Adzhimushkays konden blijven vechten. Inderdaad, in de begintijd konden mensen het fysiek niet uitstaan vanwege de dorst, sommigen gingen naar de oppervlakte en gaven zich over. Nu zette het garnizoen met nieuwe troepen de actieve vijandelijkheden voort.
Schoten, granaten en mijnen ontploften dag en nacht boven de steengroeven. De nazi's wilden de ondergrondse gang openen, maar tevergeefs. Dan gaan de nazi's naar een monsterlijke misdaad - ze proberen de mensen in de steengroeven te vernietigen met behulp van giftige gassen. Vanuit speciale voertuigen bij de ingangen lieten de Duitsers zenuwgas ondergronds. Door de gasaanvallen komen veel burgers en soldaten om het leven. Mensen probeerden te ontsnappen in verre adits, maar het gas verspreidde zich in een tocht door het hele labyrint van de steengroeve.
Na de eerste gasaanval is het aantal mensen onder de grond bijna gehalveerd. Om zichzelf te redden, bouwden de soldaten gasschuilplaatsen in doodlopende straatjes en bouwden ze muren van stenen. De ingangen waren afgesloten met meerdere lagen overjassen en alles wat het binnendringen van gassen verhinderde. De nazi's probeerden de Adzhimushkays te vernietigen, niet alleen met behulp van gassen, maar ook met behulp van aardverschuivingen. Er werden bommen op het oppervlak geplant en als gevolg van de explosies vielen tonnen stenen op de hoofden van mensen. In de steengroeven zijn er veel van dergelijke aardverschuivingen die massagraven zijn geworden.
Op 30 oktober 1942 veroverden de Duitsers eindelijk de catacomben en namen verschillende levende verdedigers gevangen. Van de ongeveer 15.000 mensen die in de catacomben afdaalden, overleefden er slechts 48 na een belegering van 170 dagen. In november 1943 staken eenheden van het 56e leger de Straat van Kerch over en bevrijdden het dorp Adzhimushkai. Wat de krijgers in de steengroeven zagen, is moeilijk te beschrijven. Dit waren enkele duizenden mensen die stierven bij de ingangen, verstikt door gassen, ze bevroor in poses die getuigden van vreselijke kwelling.
Stap 3
De steengroeven in Kertsj zijn niet alleen een monument voor Sovjet-soldaten, het is een gebied waar echte helden tot op de dag van vandaag onder een stapel stenen liggen, waar enorme greppels nooit zijn geëgaliseerd en zich niet hebben verstopt in het struikgewas van de tijd. Het is heel moeilijk om in het donker te zijn onder een dik stenen gewelf tussen degenen die nooit naar de oppervlakte zullen komen.
