Dood betekent niet volledig verstoken van inwoners en enige aanspraak op het bestaan van leven, een van de mooiste zeeën ter wereld werd dood genoemd vanwege het hoge gehalte aan mineralen en andere zouten.
Tussen Israël en Palestina
Gelegen tussen verschillende landen die 's werelds laagste watermassa gebruiken om een resortgebied te organiseren, zoals Israël, Palestina en Jordanië, strekt de Dode Zee zich uit over 67 kilometer, terwijl ze slechts 18.000 meter breed is. Ondanks zijn eigenaardigheden, wordt het stuwmeer beschouwd als een van de diepste zoute zeeën ter wereld, de diepte is ongeveer 377 meter.
Zouten maken het lokale water meer dan 8 keer zouter dan het water van de wereldzeeën.
Het "zoute" kenmerk van de unieke Dode Zee wordt verklaard door natuurlijke factoren, omdat de enige bron van binnenkomend water de Jordaan is. De zee heeft eenvoudigweg geen andere communicerende reservoirs voor wateruitwisseling. Het water dat hier aankomt, gaat niet weg en dankzij het hete en droge klimaat verdampt het, waardoor de zouten en mineralen als een geschenk achterblijven.
Zout voor de gezondheid
De zee wordt al lang beschouwd als een bron van gezondheid. De atmosfeer die zich rond dit reservoir heeft gevormd, verzadigd met nuttige stoffen, wordt als absoluut hypoallergeen beschouwd, de druk is iets hoger dan de norm en de structurele kenmerken veroorzaken een verminderd gehalte aan ultraviolette straling in de straling. De wateren zelf hebben een mysterieuze blauwe metaalglans en worden gekenmerkt door visuele dichtheid, en de zoutpilaren die zich op de oevers vormen, zijn begroeid met interessante mythen en legendes, waaronder het bijbelse verhaal van de ontsnapping van Lot, wiens vrouw, verleid door nieuwsgierigheid, werd een van deze stenen beelden veranderd, die volgens de legende nog steeds ergens aan de oevers van het stuwmeer zouden moeten staan.
Sinds het tijdperk van de oudheid is de Dode Zee voor mensen de belangrijkste leverancier van balsems, meststoffen en andere geschenken die Moeder Natuur alleen kon bieden. Het is interessant dat zelfs het mummificatieproces van de Egyptische farao's niet zonder de hulp van een reservoir kon, dat voor de Egyptenaren een bron werd van uniek natuurlijk bitumen, of, zoals het ook wordt genoemd, natuurlijk asfalt.
Eenmaal in de wateren van de Dode Zee kun je ontspannen en gaan zitten, want zelfs verdrinken in het water is niet zo eenvoudig.
De natuurlijke vertegenwoordigers van de fauna die in de wateren van dit bijzondere zeemeer te vinden zijn, zijn bacteriën en zoutminnende micro-organismen. Eenmaal aan de oevers van de Dode Zee voel je meteen de eigenaardige geur van zwavel, zie je de mysterieuze waas waarmee het reservoir bedekt is. Vogels hoor je hier niet zingen, het is heet en droog.
