De EU is een unie van verschillende Europese staten en breidt zich uit. De aanduiding EU is een afkorting voor Europese Unie. Het lidmaatschap van de staat tot de Europese Unie wordt formeel gekenmerkt door de ondertekening van het Verdrag van Maastricht. Sinds de zomer van 2014 omvat de Europese Unie 27 staten.
Geschiedenis en essentie van de Europese Unie
De EU, of de EU in het Russisch, is een internationale vereniging die in sommige opzichten op een staat en in andere op een organisatie lijkt, maar in werkelijkheid iets anders is. De Europese Unie is geen onderwerp van internationaal recht, maar neemt deel aan de internationale betrekkingen.
Het idee dat Europese staten zich moeten verenigen, leeft al lang in de hoofden van mensen. Verschillende militaire verenigingen werden opgericht en ontbonden, maar de politici dachten na het einde van de Eerste Wereldoorlog aan één vreedzame organisatie. Maar in die tijd bleef alles beperkt tot discussies. Echte actie begon met de oprichting in 1951 van de Europese Gemeenschap voor Kolen en Staal, waarvan de doelstellingen puur economisch waren. Het omvat Duitsland, Frankrijk, België, Nederland, Italië en Luxemburg. De gemeenschap bleek zeer succesvol, dus werd besloten om het idee van eenwording uit te breiden naar andere gebieden van het leven. In 1957 werd de atoomenergiegemeenschap opgericht. In 1967 ontstond een basisstructuur, die later uitgroeide tot de Europese Commissie, Raad, Rekenkamer en Parlement.
Later werd het Verdrag van Maastricht van 1992 ondertekend, waarin de belangrijkste bepalingen voor de Europese Unie werden vastgelegd. Ze zijn aangewezen als intergouvernementele samenwerking op het gebied van internationale politiek en veiligheid, justitie en binnenlandse zaken. Ook de kwestie van een gemeenschappelijke munt werd opgelost. Vervolgens werden aanvullende details besproken en als gevolg daarvan werd in 1997 het Verdrag van Amsterdam ondertekend. De uitbreiding van de Europese Unie en de inclusie van nieuwe lidstaten is een uitdaging voor de 21e eeuw.
EU-landen
In 1958 ondertekenden zes landen (België, Italië, Duitsland, Frankrijk, Nederland en Luxemburg) verdragen over de Europese Economische Gemeenschap en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie. Deze twee gemeenschappen werden de ruggengraat van de Europese Unie.
In 1973 traden Denemarken, Groot-Brittannië en Ierland toe tot de Europese Unie. In 1981 trad Griekenland toe tot de vakbond. In 1986 traden Spanje en Portugal toe. In 1995 traden Oostenrijk, Zweden en Finland toe tot de Europese Unie. Een aantal landen heeft het lidmaatschap aangevraagd, hiervoor zijn ze begonnen hun economische en sociale structuren actief te verbeteren. In 2004 traden Hongarije, Cyprus, Litouwen, Letland, Tsjechië, Estland, Malta, Slovenië, Slowakije en Polen toe tot de Europese Unie. In 2005 trad Macedonië toe tot de Europese Unie. Roemenië en Bulgarije werden in 2007 geaccepteerd.
Het moet duidelijk zijn dat de Europese Unie en het Akkoord van Schengen niet hetzelfde zijn. Sommige landen behoren tot beide verenigingen, andere slechts tot één. Er is ook een eurozone, niet alle landen van de Europese Unie zijn daarin opgenomen.
