De Tsar Bell klinkt majestueus en mysterieus. Hoe en waarom werd hij tot koninklijke waardigheid verheven?
Creatie en beschrijving
De Tsaarklok is een uniek artefact op het grondgebied van het Kremlin in Moskou. Het onderscheidt zich onder andere door zijn buitengewone afmetingen - een gewicht van iets meer dan tweehonderd ton, een hoogte van meer dan zes meter. Helaas heeft niemand zijn stem ooit gehoord, en de klokken zijn gegoten om te klinken, en het is de stem die hun grootste voordeel is.
Onder Boris Godoenov ontstond voor het eerst het idee om een grote bel te gieten. De voorganger van de Tsar Bell woog slechts 33 en een halve ton. Na een halve eeuw te hebben gediend, verbrijzelde het in een vuur.
De volgende bel woog 100 ton meer. Tsaar Alexei Mikhailovich was de initiatiefnemer van de oprichting ervan. De gigantische bel had een krachtige stem, maar duurde niet lang - hij kraakte door een harde klap. Zijn volgeling kwam weer aan, maar hij bleef niet gespaard door het vuur.
De huidige reus overtreft echt alle voorgaande in gewicht en grootte. Keizerin Anna Ioannovna wilde haar opvolging op de Russische troon benadrukken. Ze beval de bel te spelen als een teken van respect voor grootvader Alexei Mikhailovich en andere koninklijke voorouders.
Tot dan toe had niemand geprobeerd een bel van zo'n indrukwekkende grootte te gieten. Het idee van de deelname van buitenlanders moest worden opgegeven, maar de Russische staat had zijn eigen geweldige gieterijarbeiders. De uitvoerders van het werk waren de vader en zoon van Motorina. Ze besloten het midden in het koninklijk hof te werpen, naast de klokkentoren.
De meesters stonden voor een taak van buitengewone complexiteit. Een bel maken is op zich niet eenvoudig, je moet niet alleen de vorm vormen, maar ook laten klinken. De reus zou de eigenaar worden van een lage en diepe stem.
De voorbereiding van de casting nam ruim een jaar in beslag. Bij de eerste poging ging een deel van het metaal de grond in. Ik moest helemaal opnieuw beginnen. Opnieuw werd een blanco blind gemaakt van klei en het metaal begon opnieuw te smelten. Na bijna twee dagen werd de bel eindelijk geworpen. Hij werd geleidelijk afgekoeld, met grote moeite uit de put getild. Het slaan van details begon.
Al dit werk duurde enkele jaren, de oudste van de Motorins leefde niet om zijn voltooiing te zien. Helaas was de grote bel niet voorbestemd om zijn machtige stem te laten horen. Net als zijn voorgangers had de Tsar Bell last van brand. Het barstte, stortte in van houten steunen en stortte neer.
Destijds leek het erop dat het verhaal van de kolos daar zou eindigen. Het lag eigenlijk meer dan 100 jaar in de grond. Pas in de 19e eeuw werd besloten om de bel uit de gevangenis te halen.
Zelfs een stemloze bel draagt met recht zijn koninklijke titel. Het is versierd met delicate reliëfversieringen, versierd met portretten van de koninklijke kleindochter en grootvader, iconen en inscripties die de geschiedenis van de oprichting ervan benadrukken.
Hoe de tsaarbel te bekijken
Om de prachtige bel te zien, moet je het Kremlin Museum in Moskou bezoeken. Het adres is heel eenvoudig: Rusland, Moskou, het Kremlin. Bezienswaardigheden in de buurt van de Ivan de Grote Klokkentoren. Dit is aangegeven op elk diagram of kaart van het Kremlin. Het programma van het museum verandert afhankelijk van de tijd van het jaar, met openingstijden van half tien tot zes in de zomer en van tien tot vijf in de winter. Je kunt een kaartje kopen en betalen voor een excursie op de officiële website of aan de kassa's van het museum.
