Hoe pretentieus het ook klinkt, maar op het Romeinse plein Torre Argentina (Largo di Torre Argentina) ontmoetten dood en leven, gemeenheid en barmhartigheid elkaar. Als je de geschiedenis van deze plek leert, huiver je van de gruwel van wat hier ooit is gedaan, dan smelt je van emotie vanwege wat er nu gebeurt.
De passie van Piazza Torre Argentina
Het sombere kenmerk van de oude ruïnes van dit monument is dat op 15 maart 44 voor Christus. hier is een bloedige gebeurtenis gebeurd. Resonant, zoals ze nu zouden zeggen. De samenzweerders doodden een uitstekende heerser uit die tijd, een van de belangrijkste staatslieden en commandanten van het oude Rome, de dictator Gaius Julius Caesar.
De aureool van dit bloedige drama regeerde 2000 jaar over het plein totdat… hier katten kwamen.
Wanneer de katten vol zijn en de Romeinen veilig zijn
Van katten wordt aangenomen dat ze negativiteit kunnen verwerken. Het is niet bekend of hier wetenschappelijk bewijs voor is, maar dat er een metamorfose heeft plaatsgevonden met de beleving van deze plek van negatief naar positief staat vast.
Het katachtige deel van de geschiedenis van het plein begon in 1929. En ze is verbonden met een andere dictator.
De regering van de Nationale Fascistische Partij, op initiatief van haar hoofd Benito Mussolini, begon het historische centrum van Rome te transformeren. Duce geloofde dat "het hele oude Rome zou moeten worden bevrijd van middelmatige lagen." Er is veel verloren gegaan als gevolg van het beleid van modernisering van de stad en de creatie van een 'nieuw Rome'. Maar er waren ook geweldige vondsten.
In 1926-1928 vonden gelijktijdig met de sloop archeologische werkzaamheden plaats op de plaats van het huidige Piazza Argentino. Daarna werd het complex met de ruïnes van vier tempels uit de periode van de oude Romeinse Republiek (509-27 v. Chr.) ontruimd. Vanaf die tijd werd het opgravingsgebied de Area Sacra (Heilig Land) genoemd.
Het was op deze nieuwe pagina van de annalen van Rome dat katten op het Heilige Land verschenen. Volgens een van de Romeinse legendes speelden ze de rol van verlossers. Het is moeilijk te beoordelen hoe betrouwbaar dit is, maar zo'n verhaal leeft in de stad: tijdens het opgraven van oude ruïnes kwamen de vaste bewoners van de ondergrondse labyrinten - ratten en muizen - massaal naar buiten. Gedwongen om de ruïnes te verlaten, haastten de grijze horden zich om de omliggende wijken te verkennen. De stedelingen bevonden zich in een benarde situatie.
De oplossing werd briljant gevonden in zijn eenvoud en zeer effectief. Om de hordes ratten en muizen te bestrijden, was hier een bont leger van dakloze stadskatten verzameld. Dit leger greep de knaagdieren snel aan.
Dus de katten waren vol, de Romeinen waren veilig en het verhaal ging verder.
De kattenstam wortelde op het Argentijnse plein en de goede stedelingen begonnen voor de dieren te zorgen. Geleidelijk aan werd de sfeer van spanning als gevolg van de verraderlijke moord op een opmerkelijke figuur uit de Romeinse geschiedenis hier verzacht door de aanwezigheid van schattige viervoetige inwoners. Het negatieve en het positieve gingen paradoxaal genoeg met elkaar om en verdubbelden de toeristische belangstelling.
En het ongewone oude heiligdom werd later een officieel kattenopvangcentrum.
"Gatter" Anna Magnani
Ze begonnen verdwaalde of onnodige katten in de opgraving te gooien. Responsieve vrouwen boden zich vrijwillig aan om voor hen te zorgen. Ze kregen de naam "gatter" ("gattare" van het woord "gatto" - "kat" in het Italiaans).
Oscar-winnende Anna Magnani was zo'n goedhartige gatter. Ze speelde in het beroemde theater, waarvan het gebouw op Largo di Torre Argentina staat en is vernoemd naar het plein - Teatro Argentina. De grote actrice, die zelf opgroeide in de sloppenwijken van Rome, kwam constant naar de opgravingsplaats om de katten persoonlijk te voeren met het voedsel dat ze hadden meegebracht.
“Anna hield van alle dieren. En misschien nog lelijker, dakloos, ziek. Ze zorgde voor hen, behandelde ze zelfs ', zei Tina Reale, die al heel lang bevriend was met Anna Magnani.
“Ik hou van de natuur, van dorpen. Ik zou graag een klein huis kopen en mezelf wijden aan alle levende wezens - bomen, dieren, 'zei Magnani zelf.
De actrice stierf in de herfst van 1973. Een eindeloze zee van mensen kwam afscheid van haar nemen. En in de kranten stond dat de katten van Rome rouwen om haar vertrek.
Kattenkolonie Torre Argentina
Een serieuze fase in het leven van het kattenkamp was het verschijnen van Leah Dekel en Sylvia Viviani. Zij waren het die in 1993 een echt huis voor verlaten zwerfdieren organiseerden - "Colonia Felina Torre Argentina". Het weeshuis kreeg kelders toegewezen onder de weg bij de opgravingsplaats. Meer dan honderd katten krijgen nog steeds medische zorg, eten en aaien.
De kosten voor hen worden gedeeltelijk gedekt door de stadsbegroting. Inderdaad, in 2001 werden de bewoners van dit opvangcentrum erkend als een mijlpaal van de hoofdstad. Ze worden officieel beschouwd als een waardevol "biohistorisch" deel van het culturele erfgoed van Rome.
En deels worden de kosten gedekt door donaties van stedelingen en toeristen die zich naar de Area sacra di Torre Argentina haasten om onmiddellijk charmante katten, de ruïnes van oude gebouwen en het onheilspellende gebied van de dood van Caesar te zien.
Plaats van overlijden van Gaius Julius Caesar
Oktober 2012 bracht de opening. Archeologen uit Spanje ontdekten een bouwwerk dat op de plaats van Caesars dood was geïnstalleerd in opdracht van Octavianus Augustus, de geadopteerde zoon en erfgenaam van de heerser van Rome. Het bleek een rechthoek van drie meter breed en ongeveer twee meter hoog te zijn, die het punt bedekt waar Caesar viel.
Gaius Julius zat de Senaat voor, zittend in een stoel aan de onderkant van de curie van Pompeius. 23 dolkslagen van een groep samenzweerders stopten zowel de vergadering als het hart van de commandant. Het bleek voor de commandant gemakkelijker te overleven op de slagvelden dan te overleven in intriges.
De metgezellen van Caesar veranderden in zijn moordenaars. Maar na duizenden jaren is een donkere plaats van kwaad en verraad een plaats van toewijding en vriendelijkheid geworden. De balans werd tot stand gebracht door de katten die hier verschenen en hun zorgzame beschermheren.
"Adoptie" van katten
In het asiel leven gemiddeld zo'n 150 dieren. Naast schuilplaatsen leven onafhankelijke katten op het grondgebied van het archeologische reservaat, die ook worden gevoerd. Er is een constante circulatie: sommige dieren worden in de kolonie geworpen, andere worden in goede handen gegeven. Het asiel bedacht een programma voor de "adoptie" van katten.
Ze zullen geen kat geven aan iemand die dat wil, maar iedereen kan deelnemen aan het onderhoud van de cattery of patronaat nemen over de kat die ze leuk vinden.
Zelfs als iemand duizenden kilometers van Rome woont, kan hij een huisdier hebben in de Eeuwige Stad. In de kolonie wordt 'adoptie op afstand' beoefend. U hoeft alleen maar een bepaald bedrag op te sturen voor onderhoud en in ruil daarvoor ontvangt u periodiek nieuws over uw Romeinse favoriet.
De kennel heeft een tweetalige website. Er is een souvenirwinkel voor toeristen binnen. De opbrengst van de verkoop gaat naar de verzorging van de katten.
Het asiel is elke dag open voor bezoekers van 12.00 uur tot 18.00 uur.
