Hongarije is een prachtig, gastvrij land met dezelfde gastvrije mensen. De inheemse bevolking bewaart en eert zorgvuldig hun eeuwenoude tradities, terwijl ze tegelijkertijd vatbaar zijn voor constante zelfontwikkeling. De breedte van hun horizon stelt hen in staat om vrijuit te communiceren over elk onderwerp. Maar favoriet zijn de gesprekken over de beroemde Hongaarse keuken en over het gezin.
Communicatief contact
Om vertrouwen op te bouwen, is het de moeite waard om Hongaarse foto's te laten zien van mensen die dicht bij je staan, en hij zal je meteen zijn eigen foto's laten zien - dit is een nationaal kenmerk. Liefde voor het gezin en respect voor het huis worden van generatie op generatie doorgegeven. Toeristen moeten de lokale bevolking niet vragen naar werk, gezondheid of burgerlijke staat. Maar bovenal houden Hongaren er niet van om in Slavische talen te worden gesproken of met de Slaven te worden vergeleken. Aanvaardbare vreemde talen zijn Duits en Engels.
Er is een mening onder toeristen dat de Hongaren hen vaak negeren. De aanwijzing voor een dergelijke kwade wil schuilt achter de vanuit het oogpunt van de lokale bevolking onaanvaardbare manier van communiceren van buitenlanders, in het bijzonder geldt dit voor temperamentvolle Russen en Amerikanen, die geneigd zijn openlijk negatieve emoties te uiten en in een verheven stem.
ceremonieel
Hongaren zijn liefhebbers van ceremonie (en titels), rustige intieme gesprekken en strikte ondergeschiktheid. Dit alles komt tot uiting in hun manier van begroeten. In Hongarije groet iedereen overal, het is genoeg om de ogen van een vreemdeling te ontmoeten. Er worden verschillende zinnen gebruikt voor verschillende tijdstippen van de dag:
"Yo reggelt kivanok" - ik wens je een goede morgen, "Yo eshtyt kivanok" - Ik wens je een goede avond.
Elke leeftijd of sociale categorie van burgers heeft zijn eigen speciale vormen van aanspreken en begroeten. Het zou onbeleefd zijn om de enige "yo op een kivanok" - "I wish you a good day" naar de naderende groep mensen te gooien.
Als ze vrienden zijn, wisselen de mannen elkaar een stevige, enkele handdruk uit. Vrouwen schudden zachtjes en langdurig de hand, vaak eindigend met drie keer aanbrengen op de wangen, waarbij kussen wordt nagebootst. De baas zal echter nooit een ondergeschikte de hand schudden. Als je een bekend gezin begroet, moet je iedereen persoonlijk aanspreken. Aan dames en heren van een hogere rang: "tistelem" - "mijn respect", of "kezyt chokolom" - "kus je handen", indien van toepassing.
Meisjes worden aangesproken met "üdvözlöm" - "welkom", kinderen en adolescenten - "servus" - "hallo". En in volgorde van belangrijkheid voor elk gezinslid.
Bekende volwassenen of vrienden gebruiken een korte vorm van begroeting: "sia" - "hallo", passend bij het ontmoeten en afscheid nemen. Engels Helló wordt vaak gehoord onder jongeren. Meisjes gebruiken de Italiaanse "ciao" en zijn afgeleiden "cha", "sioka", "sio", "chuvi" - de prototypen van "smack". Jongens - "seva" (afkorting van "hallo"), wat "hallo kerel" of "haver" betekent - "hallo kerel".
