"Het Oosten is een delicate zaak" - deze fraseologische eenheid is ongetwijfeld door ieder van ons gehoord. Maar is het de moeite waard om het in de letterlijke zin van het woord te begrijpen? Het oosten is immers ook een los begrip. Het oosten is de kant van de wereld, het is het oostelijke deel van een staat, maar het is ook een beschaving die tegenovergesteld is aan de westelijke. Maar waarom is het Oosten een delicate aangelegenheid?
Het punt is dat in de oostelijke (meer precies, Aziatische) landen tradities, rituelen, rituelen, ceremonies, verboden, enzovoort, heilig zijn. Voor zover de geringste overtreding van de regels, zowel geschreven als ongeschreven, gelijk staat aan een misdrijf. In moslimlanden is het eten van varkensvlees bijvoorbeeld een overtreding van het strengste verbod en staat er de doodstraf op. En als in India ten minste één woord in het gebed niet in de juiste volgorde wordt gelezen, kan dit ongeluk over jezelf brengen. En in het algemeen is wat in westerse landen als de norm wordt beschouwd onzin of iets dat in het Oosten verboden is.
Als we het oosten bedoelen als deel van de wereld of als deel van een land, bedoelen we iets specifieks, buitengewoons, dat een speciale benadering vereist. Het is geen toeval dat de oostelijke delen van bepaalde landen vaak aangetrokken worden tot hun oostelijke buren. Rusland heeft een zeer groot aantal "oostelijke buren": China, Japan, Korea, Kazachstan, enz. Wanneer deze regio's bepaalde problemen ervaren, moeten ze daarom voorzichtig worden aangepakt, zonder fanatisme en radicalisme. Het Oosten verzet zich altijd tegen het Westen en kan daarvoor het minste excuus gebruiken. Het komt echter voor dat tegenpolen elkaar aantrekken.
Oosten, het is erg dun, als het blad van een zwaard … Het wordt niet bereikt zonder te doen, omdat het staal sterk is … Buiten de tijd van het zwaard wordt de aanval en het doelwit geslagen … Slaap in de schede, je trouwe vriend totdat het lot zegt dat het tijd is …
