Dit woord komt van het Latijnse visus - bekeken, gezien. In de ruimste zin van het woord betekent een visum de inschrijving van een ambtenaar op een document of akte, die de echtheid ervan bevestigt of kracht geeft. Nu wordt dit concept vaker enger gebruikt - een visum is een merkteken in een buitenlands paspoort dat toestemming geeft om het grondgebied van een staat binnen te komen, te verlaten of te reizen voor staatsburgers van een ander land.
Visa komen in de vorm van een stempel, postzegel of sticker met gradaties van bescherming tegen vervalsing, soms zelfs met een foto van de eigenaar. Het visum toont gegevens zoals de duur, het aantal bezoeken, het type visum, persoonlijke gegevens en de naam van het land dat toegang geeft. Om dit document te verkrijgen is het noodzakelijk om een aantal documenten in te dienen bij de ambassade van het gewenste land. Meestal is dit een vragenlijst, paspoort, medische verzekering, bevestiging van hotelboeking en vliegtickets.
Visa worden ingedeeld op basis van het doel van binnenkomst en verblijf in immigratie- en niet-immigratievisa. De eerste geeft de eigenaar het recht om te wonen, werken of studeren in het land dat het visum heeft afgegeven. Niet-immigrantenvisa zijn onderverdeeld in diplomatieke, bezoekers- (dit omvat toeristen-, gast-, zaken-), zaken-, werk-, studenten-, pensioen-, huwelijks-, afhankelijke, tijdelijke beschermingsvisa en visums voor gedwongen verblijf. Dergelijke vergunningen worden afgegeven aan personen die niet van plan zijn naar dit land te verhuizen voor permanent verblijf.
Volgens de toegangsvoorwaarden zijn visa binnenkomst, uitreis en doorreis, die het recht geven om door het grondgebied van het land te reizen. Visa verschillen op het grondgebied van hun geldigheid: nationaal, die toegang geven tot een bepaald land, en internationaal, die het recht geven om de Schengenlanden binnen te komen. Daarnaast zijn er individuele en groepsvisa, single en multiple entry visa, korte en lange termijn visa.
Voor de afgifte van visa rekenen ambassades bijna altijd een bepaald bedrag. De bedragen variëren afhankelijk van het type visum en de ambassade zelf. De visumleges zijn een vergoeding voor het verwerken van de aanvraag en documenten, dus zelfs als het visum wordt geweigerd, wordt het geld niet terugbetaald.
Het visumregime is in de meeste staten geldig, maar in sommige gevallen is een vereenvoudigde procedure voor de binnenkomst van buitenlanders mogelijk. Bijvoorbeeld voor de bemanningen van koopvaardijschepen - volgens nautische boeken, voor toeristen - volgens de lijsten. Visumvrije inreis, uitreis en doorreis worden vastgelegd in overeenkomsten tussen staten. Een dergelijk regime voor Russen is ingesteld met Azerbeidzjan, Armenië, Barbados, Wit-Rusland, Bosnië en Herzegovina, Grenada, Dominicaanse Republiek, Kazachstan, Kirgizië, Costa Rica, Cuba, Macedonië, Maleisië, Marokko, Moldavië, Namibië, Nicaragua, Oezbekistan, Peru, Thailand, Oekraïne, Filippijnen, Kroatië, Montenegro en enkele andere landen.
Het visum wordt aangebracht op de luchthaven in Egypte, Tunesië, Laos, Nepal, Kenia, Tanzania, Oeganda, Seychellen, Malediven, Ethiopië, Haïti, Jamaica, Verenigde Arabische Emiraten, Oman, Syrië, Jordanië, Bahrein, Jemen.
Als de reis meerdere landen omvat, moet u een visum aanvragen bij de ambassade van het land dat als eerste op de route ligt. De visumverwerkingstijd is ongeveer 15 werkdagen, maar deze tijd kan variëren afhankelijk van de werkdruk van de ambassade.
Het visumregime is een effectief instrument voor het migratiebeleid. Globalisering en een sterke toename van het aantal reizen naar het buitenland maken het echter niet mogelijk om alle reizigers volledig te screenen. Dergelijke functies worden vervuld door de immigratiecontrole, die de houder van een geldig visum de toegang kan weigeren als deze hem verdenkt van strijdigheid met het aangegeven doel van de reis.
