In Noord-Ossetië, in een schilderachtige kloof, aan de kant van een berg, staat de Stad van de Doden - Dargavs. Dit is een van de grootste necropolen in de Kaukasus. Dargavs ligt op een afgelegen plek, ver van nederzettingen, omdat sinds onheuglijke tijden werd aangenomen dat het niet nodig was om de doden te storen, en als iemand dit zou durven doen, zou hij niet terugkeren. Lokale oldtimers omzeilen deze landen nog steeds.
Het rituele complex van Dargavs bestaat uit bijna honderd crypten, in verschillende vormen en maten, de oudste graven dateren uit de 14e eeuw. Het wordt beschouwd als het oudste architecturale monument en staat onder staatsbescherming, maar er zijn niet veel mensen die de oude necropolis willen bezoeken. Er zijn geen graven die ons bekend zijn, de lichamen werden in de crypte gebracht en bleven daar voor natuurlijke mummificatie. Dit werd met succes mogelijk gemaakt door het lokale klimaat en de speciale opstelling van de graven.
Tot nu toe, als je in de crypten kijkt, kun je de overblijfselen van de doden zien. Velen van hen werden begraven op houten kisten, meer als boten dan als doodskisten. Wetenschappers geloven dat de reden voor deze ongebruikelijke manier van begraven de overtuiging is dat de overledene na de dood de rivier moet oversteken om naar het hiernamaals te gaan. Naast de lichamen van de overledenen hebben archeologen gevonden - schalen, keramiek, pijlen, bijlen, messen, stoffen … Op veel van de overledenen, zelfs na eeuwen, zijn de overblijfselen van kleding goed bewaard gebleven.
Onder veel graven werden enorme ondergrondse putten gevonden, waarin de vervallen overblijfselen werden neergelaten om plaats te maken voor de nieuwe die deze wereld verlieten. Wetenschappers hebben ontdekt dat in de middeleeuwen, tijdens de pestepidemie, veel zieken zich vrijwillig in dergelijke crypten opsloten om niet bij te dragen aan de verspreiding van de ziekte. Lange tijd werd een bezoek aan Dargavs als gevaarlijk beschouwd vanwege de stoffelijke overschotten van enkele duizenden mensen die stierven aan de pest. Pas in de tweede helft van de 20e eeuw werd deze plek erkend als veilig en open voor het publiek.
Als je een grote fan bent van alles wat ongewoon en verrassend is, dan zal deze plek je onderdompelen in de sfeer van geheimen, mysteries en legendes. En de landschappen van de omgeving zullen kenners van natuurlijke schoonheid veel plezier bezorgen.
